"ΛΙΓΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ"

Παράλογα, το κύμα της αγάπης μας πηγαίνει
ταξιδεύει σε γκρίζες θάλασσες, μα πουθενά δε βγαίνει
και χάνονται τα χρόνια και οι μέρες κι οι βροχές
και θάβονται τα λόγια, οι κουβέντες όπως θες

Τί να ξημερώνει, τί να βραδιάζει ο χρόνος
τη θλίψη μου που ξέχασα, τη θυμάται ο πόνος
καταιγίδα ξαφνική, τα δάκρυα που είδα
η συγνώμη δεν είναι λέξη, είναι ποίημα

Όσα δεν άκουσες τόσο καιρό, τώρα πως να μαρτυρήσω
ήταν λίγες οι στιγμές θαρρώ, δε μπόρεσα να τις κρατήσω
και τώρα βιάζομαι να φύγω, και τώρα χάνομαι, γυρίζω
μα δε με βρίσκω πουθενά, δε με νοιάζει τώρα πια

Ανάλογα, η χαρά της μοναξιάς μου με μαγεύει
μου βάζει δύσκολα, με κλαίει και με παιδεύει
αναζητά τις χαμένες ώρες συντροφιάς που δε διαθέτω
και το παρατραβά, με 'κείνα τα καλά που δε τα έχω

Τί να θυμηθώ και τί να ξεχάσω βρε καρδιά μου
τί να κρατήσω και τί να πετάξω απ' τα χαρτιά μου
οι λέξεις πέφτουν σα βροχή πάνω στο χώμα
δεν ήσουνα εκεί και δε φάνηκες ακόμα


© Νεκταρία Ανδρεάδου©