"ΜΠΟΡΕΙ"

Τα λόγια του έρωτα μας
σα τραγούδια ειπωμένα
απομακρύνεται η δίψα
της αγάπης σου για μένα

κρύβεται στα φώτα, να μη βλέπω
φαίνεται το δάκρυ της και τρέχω
φτάνω στο τέρμα που εσύ έχεις ορίσει
να βλέπω τη ζωή, που εγω έχω χωρίσει

Της μοναξιάς μου η εικόνα, ανάβει σα κερί
το τίποτε μισούσε, τώρα το "μπορεί"

Φοβάται, το γνωρίζει, μα μοιάζει με το χθές
τίποτα δε γίνεται όσο κι αν το θες
κι ας σβύνουν τα όνειρα με τη φωτιά
κι ας ψάχνουν οι περαστικοί, τα δικά μου τα κλειδιά

κι ας σβύνουν οι αναμνήσεις με νερό
όπου κι αν είμαι, μπορεί και να μπορώ
οσο ψέμα κι αν μοιάζει, πίστεψε το
το κρίμα στη σιωπή μου, απόλαυσε το

όσο εγω θα χάνομαι στις αναμνήσεις
μπορεί το "εγω", "εσυ" να το γυρίσεις

Τελευταίες κουβέντες μου, αγάπη και αντίο
σε αυτό το μονόγνωτο και θλιβερό τοπίο
μπορεί η αλήθεια, ενα ψέμα να σου κρύβει
ζωή μικρή, γλυκόπικρη στη γεύση

όλα δε στα δίνει...


© Νεκταρία Ανδρεάδου ©